ថ្ងៃកំណើតកូនស្រីទី២របស់ម៉ាក់់

Flash back…..
ខែមករា ២០០៨….
ចូលដល់ខែទី ៩ហើយ ពោះម៉ាក់ធំដូចបាល់យ៉ូហ្កា គេងក៏ពិបាក ក្រោកក៏ពិបាក។
ព្រឹកនោះ ម៉ាក់ក្រោកពីគេងឡើងម៉ោងប្រហែលជិត៧ព្រឹក ម៉ាក់ចាប់ឈឺចង្កេះហើយក៏រាលមកឈឺដល់ពោះ។ ភ្លាមនោះម៉ាក់ដឹងភ្លាម ថាម៉ាក់ជិតបានជួបមុខកូនហើយ។ ម៉ាក់ប្រាប់ទៅប៉ាថា ម៉ាក់ចាប់ឈឺពោះហើយ តែមិនទាន់អីទេ យ៉ាងហោចណាស់ក៏ថ្ងៃត្រង់ដែរទើបឈឺខ្លាំង ប៉ាទៅធ្វើការសិនចុះ។ ម៉េចបានម៉ាក់ដឹងច្បាស់ ហើយមានអារម្មណ៍ហ្នឹងនរខ្លាំងម៉្លេះ? ព្រោះម៉ាក់មានបទពិសោធន៍ពេញទ្រូងពីកំណើតដានី និងបានមកពីការអានសៀវភៅ what to expect when you are expecting ទើបអាចប្រាប់ប៉ាកូនយ៉ាងសឿងបឿងបែបនេះបាន។ មុនពេលចេញទៅធ្វើការ គាត់ផ្ដាំថាពេលណាចាប់ឈឺពោះខ្លាំងហើយ ទូរស័ព្ទប្រាប់គាត់ គាត់នឹងមកវិញភ្លាម។ ដោយគ្មានអីធ្វើ ឈឺក៏ឈឺលេងៗ ម៉ាក់នៅគេងលេង មើលទូរទស្សន៍ និងលេងជាមួយបងកូនបាន។ កុងដែលនៅធ្វើការនៅពេទ្យ ក៏ចេះតែខលមកសួររឿយៗ ថាឈឺខ្លាំងឬនៅ?

រហូតដល់ថ្ងៃត្រង់ នៅតែមិនទាន់ឈឺខ្លាំង នៅលេងៗ។ លុះដល់ ល្ងាចម៉ោង ៥ ហើយពិនិត្យមើលទៅ ស្បូនបើកទើបតែបាន ២លេខ។ ហ៊ឺ!!!ម៉េចក៏យឺតម្ល៉េះ? ម៉ាក់នឹកថា តិចលោមកពីម៉ាក់ខ្ជិលពេកមិនព្រមដើរគិតតែពីដេកលេងទេដឹង?
គិតដូច្នេះហើយ ម៉ាក់នៅនឹកឃើញបទពិសោធន៍កាលកំណើតបងកូន។ ដោយខ្លាចឈឺពោះយូរដូចកាលនោះទៀត ម៉ាក់ក៏ចាប់ដើរជុំវិញផ្ទះ។ ដើរអស់ចិត្តអស់ចង់ឡើងហត់ ទើប ប៉ាកូនហៅមកញ៉ាំបបរមាន់ យកកម្លាំងសិន។ ម៉ាក់ប្រាប់ថាម៉ាក់បាយមិនចូលទេ ទើបប៉ាខំទៅទិញបបរមាន់ឱ្យម៉ាក់។ ប៉ុន្តែ មានទៅញ៉ាំចូលឯណា បានតែពីរបីម៉ាត់ចាប់ឈឺខ្លាំងបណ្ដោយ។ ម៉ោង៧និង៣០នាទី ម៉ាក់ក៏ទូរស័ព្ទប្រាប់មីងឱ្យគាត់បិទហាងមកទៅពេទ្យជាមួយជាមួយម៉ាក់ ( លើកនេះម៉ាម៉ាមិនបានទៅជាមួយទេព្រោះគាត់ត្រូវនៅមើលនាងបង)។ ម៉ោងជិត៨យប់ យើងក៏មកដល់ពេទ្យ ឆ្មបពិនិត្យទៅថាទើបបើកបាន៤ស.ម។ គេក៏ប្រាប់កុងថាឱ្យកុងទៅហូបបាយសិនទៅមិនទាន់កើតទេ ទាល់តែព្រឹកណោះ។ ម៉ាក់ចាប់ផ្ដើមមួម៉ៅហើយ នឹកថា “ព្រឹកឯណាទៅលោក ពេលនេះឈឺខ្លាំងៗហើយណឹង”។
គេពិភាក្សាគ្នាថាបើចង់ឆាប់អោយចាក់ Oxytocine ដើម្បីជួយកន្ត្រាក់ស្បូន។ តែម៉ាក់បានប្រាប់កុងរួចហើយថា ម៉ាក់រាងចាលនឹង Oxytocine នេះហើយ វាធ្វើអោយឈឺពោះបុកខ្លាំងៗអាក្រក់ណាស់។ កុងក៏ប្រាប់ សហសេវិកគាត់ថា ឱ្យទុកឱ្យឈឺកើតតាមដំណើរចុះ។
កុងក៏ត្រឡប់មកផ្ទះសិន ឯម៉ាក់ក៏ត្រូវប៉ាគ្រាហ៍ឱ្យប្រឹងដើរតាមរានហាលនៃអគារសម្ភពបន្តទៀត។ ម៉ាក់ដើររហូតដល់អស់កំលាំងដើរលែងរួច ទើបប៉ាកូនគ្រាហ៍ចូលសម្រាកលើគ្រែម្ដង។ មានអី… គ្រាន់តែខ្នងដល់ពូកចាប់ឈឺពោះយ៉ាងខ្លាំងដល់បែកទឹកភ្លោះ។ ប៉ាកូនឯហ្នោះ បីចូលបន្ទប់កើតសឹងតែមិនទាន់។ ឡើងលើគ្រែកើតកាលណា កូនក៏ចាប់ឱ្យម៉ាក់ឈឺប្រឹងតែ៣ដងគត់ កូននូ ក៏កើតចេញស្រែកយំភ្លាមង៉ាភ្លាម ដោយមិនចាំកុងត្រឡប់មកទាន់វិញទេ។

ក្រោយពេលឆ្មបជូតសំអាត ថ្លឹង និងចាក់ថ្នាំរួចរាល់ ម្ដាយមីងខ្ញុំក៏បីកូនយកមកឱ្យមើល។ គ្រប់ដៃគ្រប់ជើងមុខមាត់ក៏ស្អាតល្អ គ្មានចង់បានអ្វីលើសពីណឹងទៀតទេសំរាប់ម្ដាយម្នាក់នេះ។ កូនស្រីមាសម្ដាយ វិនាទីដែលម៉ាក់បានជួបកូនជាលើកទីមួយនោះ ជាវិនាទីដែលម៉ាក់មានសុភមង្គលជាទីបំផុត។ សូមឱ្យកូនស្រីម្ដាយធំធាត់ ក្លាយជាមនុស្ស រឹងមាំពូកែនិងប្រកបដោយចិត្តមេត្តា។