កំណត់ហេតុ៖ ផ្សារកំពត និងទឹកឈូរ

ថ្ងៃនេះ ខ្ញុំចង់និយាយ​ពីចំនុច​អវិជ្ជមានខ្លះដែលខ្ញុំ​បានជួប​នៅផ្សារកំពត​កាល​ពីពេល​ដែល​ខ្ញុំបានទៅលេងបូកគោនោះ។​ ការដែលនិយាយនេះ គឺមិនមាន​ចេតនា​វាយ​ប្រហារ​អីនោះទេ ក្នុងនាមអ្នកទេសចរម្នាក់​ ខ្ញុំគ្រាន់​តែសង្ឃឹម​ថានឹងមានការ​កែប្រែ​ក្នុង​ផ្លូវវិជ្ជមានដើម្បីជំរុញវិស័យទេសចររបស់ខេត្តនេះ។

ពេលចុះពីភ្នំមកវិញ គ្រួសារ​យើងបានសំរេចទៅលេងបន្តនៅរមណីយដ្ឋាន«ទឹកឈូរ» ដោយចង់ទិញ​គ្រឿង​សមុទ្រ​ខ្លះទុកផ្ញើអ្នកផ្ទះ យើងក៏ចូលផ្សារកំពតសិន​មុនទៅទឹកឈូរ។ ដើរចូលដល់កន្លែងលក់គ្រឿងសមុទ្រ អ្នកលក់រាក់ទាក់ហៅទិញរបស់គេគ្រប់គ្នា ខ្ញុំចង់ទិញ​ក្ដាមសេះក៏សាកសួរមួយកន្លែងហើយមួយកន្លែងទៀត តែរកក្ដាម​ដែល​ធាត់ល្អ​មិនបាន​សោះ(ម៉ាក់ខ្ញុំជាអ្នកស្រុកកំពតដែរ ទើបចេះមើលក្ដាមណាធាត់​ក្ដាម​ណាស្គម) ដើរដល់កន្លែងមួយនោះបាន​ឃើញក្ដាមធាត់ៗល្អណាស់ ទំនងទើបយក​មកដល់ហើយ។

ខ្ញុំសួរថ្លៃ

អ្នកលក់ឆ្លើយថា៖ ៣៥០០០៛/គីឡូ

ខ្ញុំក៏តថ្លៃ​អោយ ថា​៖ ២៥០០០៛​បានទេ?

អ្នកលក់៖ ដាច់ហើយ អត់ចុះទេ

ខ្ញុំ៖ មើលចុះតិចទៀតលមើល

អ្នកលក់មិនខ្ចីតបទេ (ឬកឡូយអស់ទាស់) ដល់ចឹងទៅ ខ្ញុំក៏ដើរហួស​ទៅ​កន្លែង​មួយទៀត ទាំងចិត្ត​ស្ដាយដែរ ព្រោះក្ដាមនោះពិតជាល្អមែន គិតថា​បើម៉េចម៉ា​ចាំមកសួរម្ដងទៀត។​ កំពុង​សូរ​មើល​​កន្លែងមួយ​ថ្មីហើយ តែក្ដាមដូចជា​ស្គមៗ​មិនសូវថ្មីទេ ស្រាប់តែអ្នក​លក់អំបាញ់ម៉ិញ ស្រែកហៅ​អោយទៅយករបស់គេវិញ (ទាំងដែលមុននេះបន្តិច គេមិន​និយាយ​ជាមួយខ្ញុំផង)

ខ្ញុំសួរថា៖ ហៅយកហ្នឹងតំលៃប៉ុន្មាន?

អ្នកលក់៖ ចុះអំបាញ់ម៉ិញអោយប៉ុន្មាន?

ខ្ញុំថា៖ ២៥០០០៛

ស្រាប់តែគេចាប់ក្ដាមភ្លែតដាក់ថង់វិបៗៗៗ

ខ្ញុំថា៖ ឈប់ៗ ចាំខ្ញុំរើសខ្លួនឯង

អ្នកលក់ចាប់តម្លើងសម្លេងដាក់ខ្ញុំ៖ មិនបាច់ភ័យទេ គេរើសអោយ មិនខុសទេ

ខ្ញុំ៖ ខ្ញុំចេះរើសហើយ ហីចុះក្ដាមហ្នឹងសើមៗ ដូចមិនមែនក្ដាមអំបាញ់ម៉ិញចឹង? (ក្ដាមដែលខ្ញុំតថ្លៃ វាស្ងួតព្រោះគេទើបយកមក នៅក្នុងសំណាញ់នៅឡើយទេ) ឈប់ៗ! ចាំខ្ញុំរើសខ្លួនឯង

ខ្ញុំមិនទាន់ព្រមថាម៉េចផង អ្នកលក់ ទម្លាក់ថង់ដែលគេបាន​រើសក្ដាម​ដាក់ដោយចិត្ត​គេ​ចោល រួចបោកភូសនៅនឹងមុខខ្ញុំ ចាក់ក្ដាមដែលនៅសល់​ប៉ុន្មាន​ក្នុង​ចាន​ដែកមួយទៀតដែលមានទឹកពេញ

អ្នកលក់៖ មានក្ដាមឯណាដូរលឿនម៉េះនោះ!!! ហ៎ក ចង់រើស រើសទៅ!!!

ហាក!!! អោយរើសយ៉ាងម៉េច!!! បើក្ដាមនៅក្នុងទឹក អត់ចងចំណងទៀត ហ៊ាន​តែ​លូក ពិតជាក្ដាមកៀបដាច់ដៃមិនខានទេ។ បោកថង់ក្ដាមភូស​នៅមុខហើយ ចាំតែ​ថោក​នៅ​ទិញ​ទៀតតើស!!! មិនចេះឈ្លោះ ខ្ញុំក៏ដឹកដៃម៉ាក់ដើរចេញទៅ។ ឱ!!! មីងអ្នកលក់ហ្នឹងបែបគាត់រកស៊ីតែរបៀបហ្នឹងហើយ។

ចេញពីផ្សារកំពត យើងក៏បកមកទឹកឈូរវិញ។ រឿងទៅលេងទឹកឈូរ គឺត្រូវអរគុណដល់ព៌តមានដែលបានពីពូស្រុកស្រែ ក្រោយពីអានប្រកាសគាត់ រមណីយដ្ឋានទឹកឈូ ​នាខែតុលា ​ឆ្នាំ២០១២ ​នេះ….ថាទឹកឈូរមានទឹក យើងក៏សំរេចចូលទៅអើតមើលក្រែងលោមានទឹក អោយក្មេងៗចុះលេង។ ដូចពូស្រុកស្រែប្រាប់មែន ចូលទៅបង់លុយថ្លៃចូលមួយសារ ៥០០០៛ ទៅដល់​ចូល​ចត​ឡានត្រឹមត្រូវបង់២០០០៛ទៀតថ្លៃចំណតឡាន តូបអង្គុយនៅ​មាត់ទឹកថ្លៃ ១៣០០០៛ទៀត គឺគេយកតាមជំនាញចឹងទៅ។ ចំណីហូប​ចុក​នៅទីនោះ​មិន​ថ្លៃ​ប៉ុន្មានទេ យើងបានកំម្ម៉ងក្ដាមឆាម្រេចខ្ចី មួយចាន​ធំគួរ​សម ថ្លៃ៤០០០០៛។ អ្នក​លក់ដូរ​នៅទីនោះ រួសរាយរាក់ទាក់ណាស់ ណាមួយ​គ្នា​លក់​មិនសូវ​ដាច់​ផង​មើល​ទៅ ទើបខំយកចិត្តភ្ញៀវណាស់ដែរ។ បរិស្ថាន​តំបន់នោះ​ប្លែក​ឆ្ងាយពីកាល​ជាង​ដប់​ឆ្នាំមុនណាស់។ កាលនៅពី​តូចដែលខ្ញុំ​ធ្លាប់ទៅលេង ទឹកឈូរថ្លាឈ្វេង ហូររហ៊ឹម ត្រជាក់ដល់បេះដូង តែពេលនេះ ទឹកលែងស្អាតហើយ ទឹកហូរមកមានលាយប្រេង ឯមាត់ច្រាំងចុះ​ទៅពោរពេញ​​ដោយ​សម្រាម​និងមាន​ទឹកហូរ ​(ប្រហែលទឹក​លូទេ​ដឹង???) បង្ហូរចុះទៅកាន់ទឹកឈូរ។ ខ្ញុំឃើញមានការ​ដាក់ធុងសំរាមដែរ តែមិនមាន​ក្រុមចាំសំអាតទេ (តាមសំដីអ្នកលក់ដូរថា មួយមើលបំណាំមួយ មានតែអ្នក​យកលុយ តែគ្មានអ្នកសំអាត) ភ្ញៀវខ្លះបោះសំរាម សំបកដប នៅតាមផ្លូវចុះ​ទៅលេងទឹក។ យើងបានចាកចេញ​ពីរមណីយដ្ឋានទឹកឈូរ​ទាំងអារម្មណ៍អាល័យ ស្ដាយសម្រស់ធម្មជាតិ​ដែលត្រូវបានមនុស្សបំផ្លាញ​ទៅហើយ​៕

បញ្ចាក់៖ មិនមានរូបថតមកបង្ហាញទេ ព្រោះរវល់នឹងអាបីនាក់ពេក  កំណត់ហេតុដើរកំសាន្ត​សូមចប់ត្រឹម៣ភាគនេះឯង   😀

មើលផងដែរ៖​ កំណត់ហេតុ៖ សម្រាកលម្ហែរនៅបូកគោ(១).

កំណត់ហេតុ៖ បូកគោ(២).